یک از وختای قِشنگ مارمضان،وخت سِحَرِ اونِ و یکی از دل ناگِرانیای مردِم هم، راس شِدن سرِموقِیه.
این طوری که شِنفتم اون قدیما که هنو وسیله مسیله برقی نِمِثه ساعت زنگی نبود،یَگ عده راه مِفتادان میَندو کوچه موچه ها و سِحَرخوانی مِکردان.
من ندیدم ولی یادم میاد . . . . .