جاجِگا شهرسُخُنکلاته که الان بهش مِگان سرخنکلا(ته شِ بنداز) نزدیکای سی‌صد سال پیش چن تا خانوار زندگی مِکَردان، ولی بعداز زیاتی طاعون شدید میَن استرآباد اینجه به نام قبرستان‌مَلّه معروف شِد. الَانَم سُخُنکِلا رِِ به عنوان اولین پایتخت ساحلی ایران مِشناسان.
طِرَفا دوره قاجار امیر علی‌بیک با یَه خیلی از فامیلاشانُ وَچّه های طایفش همرا قشونی که رئیسشان حاجی محمدوردی‌بیک بود، بَشه امنیت استرآباد از ارسباران آذربایجان اینجِنا آمِدان. از اونجه ای که شهر استرآباد اِنقَد جاجگا نِداش این همه آدَمه رِ میندو خودش جا بده اُنا هم قبرستان‌محله را بَشه ماندن قبول کَردان. و اونجه ماندگار شِدان. اُنا بَشه این‌که از پنج گروه (مقصودلو، تاجیک، مارزلو، جلایری، قجر (جرجانی)) دِرِس مِشِدان، قبرستان‌مَلّه رِ بش‌محله (پنج‌محله) نامیدان و بعداًخروس‌ملّه ( الان باکلاسش فردوس محله ) به اون اضافه شِد.
بعدنا مقصودلوها و یَ سیری از سُخنکلاییا میَن جنبش مشروطیت ایالت استرآباد نقش مهمی داشتان.
عبدالصمد خان که سال ۱۲۵۲ ه.ق با اَطات فرمانِ محمدشاهقاجار رییس و سرکرده سُخُنکلا شِده بود میَن سفر ناصرالدین شاه به خراسان با توفنگدارا خودش به طِرَفا شاهکوه دیدنش رف. از همون موقه ها بش‌محله رِ به نام سرخنکلاته (در اصل سر خان کلاته) شناختان. کلاته میَن زبان مازندرانی به معنای روستا و آبادی است.